Ik mis Nederland wel een beetje

26 april 2016

Ik moet toegeven dat ik de afgelopen weken steeds meer Nederland begin te missen. Ben de laatste drie weken meer ziek geweest dan dat ik me goed gevoelt heb dus dat heeft er ongetwijfeld mee te maken.

Langkawi is echt tof als je er maximaal een week blijft. Hoe langer je er blijft hoe saaier het wordt en hoe meer je ziet hoe het leven op het eiland hier echt is.

Marlies en ik zijn tot de conclusie gekomen dat mensen hier echt vooral heel ongelukkig zijn omdat er geen normale supermarkten zijn. Wat moet je zonder supermarkt? Dan kan je niks. Alle vlees en vis is ingevroren. Verse groentes die zie je hier weinig tot niet (en het assortiment is zeer beperkt) en fruit is ook weinig. Ze verkopen fruit aan stalletjes langs de kant van de weg en dan met name watermeloenen zonder smaak. Nog iets wat me opgevallen is, mensen hier zijn niet echt gelukkig. Ze werken te veel en hebben geen tijd om echt te leven. Het verbaast me echt als ik vraag aan collega's of ze ooit op koh lipe geweest zijn( Thailand met de boot nog geen uur hier vandaan) of penang ( Maleisië ook met de boot een uurtje) en dat ze dan Nee zeggen. Mensen hier reizen niet of nauwelijks. Als ik aan ze vertel dat ik al in veel landen geweest ben is het net of ik beroemd ben, steeds meer mensen verzamelen zich om je heen om je verhalen te horen en vragen de gekste dingen. Ik heb Fara en Logen allemaal foto's laten zien van mijn reizen en dat vonden ze geweldig.

Mensen hier denken ook heel laag over zichzelf. Er is een vacature vrij in het bedrijf en er kwam een meisje solliciteren voor de functie van accountant. Ze had ingevuld als salaris 1800rm voor fulltime ( 6 dagen per week) dat is ongeveer 440 euro!!!! Dit meisje had een goed diploma, bachelor of administrations. Precies ja het diploma waar ik voor op school zit nu. Ik was echt met stomheid geslagen. Ik wilde ook van die 1 een 4 maken voor haar maar heb het uiteindelijk niet gedaan. Ik wist al langer dat mijn stage bedrijf mensen uitbuit ( no worries mij niet) maar het is gewoon ziek dat ik als stagiaire bijna net zo veel krijg als iemand die fulltime achter de bar werkt.

Zoals ik eerder al zei de afgelopen paar weken ben ik meer ziek geweest dan dat ik me goed gevoeld heb. Ik heb nu ongeveer drie weken geleden redelijke last van mijn darmen gekregen waarbij ik heel vaak snachts diaree krijg en de dag erna misselijk en niet lekker was. Ik heb twee weken lang amper wat gegeten en sloeg vaak het avond eten over. Toen afgelopen woensdag had ik op werk een omelet gekregen met room en kaas erin. Ik denk dat ik daarvan donderdag heel erg ziek ben geweest. Ik heb de ergste diaree ooit gehad, kon amper lopen totaal geen energie, hartkloppingen, heel erg suf, vreselijke krampen in mijn buik. Niks wat ik at of dronk bleef er in. Ik heb dit tot vrijdag aangekeken toen ben ik hier naar de dokter gegaan. Die heeft me allerlei medicatie meegeven waaronder een of ander vergif wat ie antibiotica noemde. Ik heb dit niet genomen omdat ik na het lezen van pagina 7 van alle reviews totaal drie mensen had gelezen die nauwelijks klachten hadden. De rest van de mensen werd er suïcidaal van, flauwvallen, hevig spugen, bloedneuzen en ga zo maar door. Ik heb alleen de pijnstillers genomen en de diaree remmers. Ik moest zaterdag avond met Marlies naar penang. We hadden onze vlucht om 5.15 en zouden om 16.00 een taxi nemen naar de Airport. Ik was zaterdag overdag gewoon echt nog ziek en moe en lag ik op bed. Ik heb me echt moeten overtuigen dat ik echt naar penang moest en dat ik dat nodig had. Ik had natuurlijk totaal geen energie want ik had sinds woensdag amper wat gegeten. Afijn wij opweg naar Airport. Ik heb enorm veel gedronken en langzaamaan ben ik gaan eten, baby voeding, bouillon en later 2 stukjes sushi met avocado. Penang was echt gaaf ondanks ik me niet topfit voelde hebben we gewinkeld en veel gedaan. Maar we gaan terug. Ik moet terug voor het eten. Penang staat bekend om zijn eten, ik heb ook echt enorme moeite gehad om niet de halve sushi kaart te bestellen. Heeft me heel veel moeite gekost maar goed ik ga gewoon over een week of drie terug om penang nog eens goed over te doen met al het eten.

De situatie hier in het bedrijf met de baas ( idioot mens wat zichzelf narelle noemt) is echt aan het escaleren. Deze vrouw managed met heer en meesterschap door angst en straffen uit te delen. Zij denkt blijkbaar dat dit de beste manier is om personeel te managen. Ze is gelukkig alleen op zondag en maandag aanwezig maar wat mij betreft slaat ze die dagen ook over. Ze is totaal niet aardig en heel erg respectloos tegenover iedereen. Ik heb gelukkig niks met haar te maken. Ze loopt al Ik weet niet hoelang te klagen over het eten wat de keuken bereid voor de medewerkers. Het keuken personeel is Maleisisch dus die kunnen hoofdzakelijk Maleisisch koken. Wat mij logisch lijkt. Ze heeft nu een systeem bedacht dat ze iedere keer cijfers geeft over het eten. Die zet ze op het mededelingen bord in de keuken. Vaak zijn dit cijfers als een 3. Als het cijfer slecht is krijgt alle staff een boete van 100 rm per keer op hun salaris. Als mensen het eten niet lekker vinden mogen ze van de kaart bestellen en dan moet de keuken dat betalen. Bizarre situatie dus. Maar goed ik kan inmiddels een boek over dit aparte geval schrijven want iedere week wordt haar gedrag idioter en moeilijker mee om te gaan. Je ziet het hele bedrijf ook veranderen als of alison of narelle aanwezig zijn. Iedereen loopt op zijn tenen en praat zacht tegen elkaar en iedereen heeft het altijd over wanneer ze weer gaan. Tis echt onvoorstelbaar hoe mensen zo een bedrijf kunnen runnen.

Ik heb inmiddels besloten om na me stage geen drie maanden meer te gaan reizen. Dit is me veel te lang en ik moet nu al bekennen dat ik Nederland en me familie (uitzonderingen daar gelaten) en vrienden begin te missen. Ik ben nu drie maanden van huis en ik heb een plan gemaakt om na stage nog Thailand, Vietnam en Cambodja te gaan zien. Mijn terug ticket heb ik geboekt op 30 juni, ik land om 8.30 met garuda Indonesia weer in Nederland.

Het is ook bijzonder hoe leven aan de andere kant je je laat inzien hoe je eigen cultuur is. Buiten dat je veel leert van de cultuur hier, leer je enorm veel over je eigen cultuur. Ik heb me ook verbaast over hoe vaak ik mensen spreek. Sommige mensen met wie ik in Nederland echt dagelijks contact had spreek ik nu nooit. En sommige mensen die waarvan je het niet verwacht (en die zelf ook aan de andere kant van de wereld zitten) spreek je nu dagelijks. Dit heeft mij echt doen inzien dat sommige mensen (of familie leden) helemaal niet zo zijn zoals ze zich voordoen. Wat natuurlijk niet erg is. Ik ben blij dat ik dit inzicht gekregen heb haha. Scheelt me enorm veel energie als ik terug ben.

Ik kijk nu al uit naar Anouk die me ophaalt en me een knuffel geeft, me oma die daar hopelijk bij is die ik half dood knuffel , me moeder, pappa, Kim en Tony weer zien en tien miljoen jaar met ze knuffelen, Han en loes weer zien, ivo en Ruth weer vasthouden en de beloofde bbq. Al me lieve vrienden en vriendinnen weer zien en bijkletsen. Heb jullie allemaal zoveel te vertellen. Oh ja en ik kijk uit naar kaasfondue en kaas. En uiensoep. En pasta carbonara. En me eigen lasagne. En brood. Normaal brood!! En melk. En me eigen thee. En Nederlandse groentes. Ik mis Nederland. Het lijkt me duidelijk. Klimaat mag dan wel wat meer naar langkawi standaard zijn als ik terug kom hoor, het liefst een graad of 30. Hier gemiddeld 36 graden is denk net even te gek voor in Nederland.
Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

5 Reacties

  1. Kim:
    26 april 2016
    Het aftellen is hier al begonnen hoor!
  2. Tiny Dinse-Briefjes:
    26 april 2016
    Leuk verslag van je belevenissen daar en sterkte die laatse weken !
  3. Edith:
    26 april 2016
    Dankjullie wel voor de lieve reacties haha. Ik ben ook aan 't aftellen begonnen
  4. Tiffant:
    26 april 2016
    Geniet nog zoveel mogelijk lieverd als je kan! & daarna lekker naar huis! Een mooi moment om in te springen bij het festival seizoen Love you babe
  5. Edith vD:
    26 april 2016
    He e, wat een mooie verhalen schrijf je weer! Natuurlijk wordt je heen en weer geslingerd tussen de positieve en negatieve ervaringen op je reis, tijdens je stage en met alle mensen die je ontmoet. Maar die leer je alleen maar kennen omdat je dit ook werkelijk bent gaan doen. Supergoed! Let op met het eten en eieren in het bijzonder. Als je ziek bent, drink gekookt water (uit een fles Spa ofzo) met een schepje zout en/of een schepje suiker. Dat heb je allebei nodig. Als je dat doet kun je niet uitdrogen. Bananen en gekookte rijst zijn een natuurlijk middel tegen buikloop. Blijf genieten en je verwonderen, een bijzondere ervaring for ever. liefs, e